POLECAMY
Pracownicze plany kapitałowe (PPK) zostały wprowadzone w celu zapewnienia systematycznego, dobrowolnego gromadzenia własnych (prywatnych) oszczędności na wypłatę emerytur po osiągnięciu 60. roku życia, zarówno przez kobiety, jak i przez mężczyzn. Zmiany te podyktowane były wymogami unijnymi, zawartymi w dyrektywie 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w dziedzinie zatrudnienia i pracy.
W ustawie o pracowniczych planach kapitałowych wprowadzone zostały dwa rodzaje umów: umowy o zarządzanie PPK oraz umowy o prowadzenie PPK. Stronami umowy o zarządzanie PPK mają być podmiot zatrudniający i instytucja finansowa. W związku z tym w art. 120 ustawy PKP dokonano zmiany ustawy – Prawo zamówień publicznych w art. 4 pkt 4 odnoszącym się do umów z zakresu prawa pracy. Zmiana przepisu polega na uzupełnieniu tego przepisu o „umowy o zarządzanie pracowniczymi planami kapitałowymi”.
Art. 4 pkt 4 ustawy – Prawo zamówień publicznych otrzymał brzmienie: 4) umów z zakresu prawa pracy, w tym umów o zarządzanie pracowniczymi planami kapitałowymi, o których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r.
o pracowniczych planach kapitałowych (Dz. U. 2215). Z wprowadzonej zmiany w art. 4 pkt 4 ustawy Pzp wynika, że możliwość zawarcia umowy o zarządzanie PPK jest ściśle związana z umową o pracę, bowiem nie można jej zawrzeć bez istniejącego zatrudnienia. Podmiot zatrudniający może zawrzeć umowę o zarządzanie PPK, jeśli zatrudnia co najmniej jedną osobę. Dodatkowo gromadzenie środków w PPK następuje jedynie podczas trwania zatrudnienia.
Przy wyborze instytucji finansowej zarządzającej PPK zamawiający, na których został nałożony powyższy obowiązek, nie będą mieli obowiązku stosowania przepisów ustawy Pzp. W art. 142 w ust. 5 ustawy – Prawo zamówień publicznych został dodany pkt 4 w brzmieniu: 4) zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, o których mowa w ustawie z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych.
Dodanie tego przepisu powoduje konieczność uwzględnienia w umowach zawieranych na okres dłuższy niż 12 miesięcy postanowień o zasadach wprowadzania odpowiednich zmian wysokości wynagrodzenia wykonawcy w przypadku zmiany zasad gromadzenia i wysokości wpłat do pracowniczych planów kapitałowych, jeżeli zmiany te będą miały wpływ na koszty wykonania zamówienia przez wykonawcę.
W art. 135 ustawy o PPK wprowadzono przepis przejściowy, w związku z nałożeniem na wszystkie podmioty zatrudniające obowiązków wynikających z zawarcia umowy o prowadzenie PPK, zgodnie z którym wykonawca będzie mógł zwrócić się do zamawiającego z pisemnym wnioskiem o przeprowadzenie negocjacji dotyczących zawarcia porozumienia w sprawie odpowiedniej zmiany wynagrodzenia, rozumianej jako suma wzrostu kosztów realizacji zamówienia publicznego wynikająca z wpłat do PPK przez podmioty zatrudniające, uczestniczące w realizacji zamówienia publicznego.
Natomiast w przypadku wynikającej z zawarcia umowy o prowadzenie PPK waloryzacji kosztów realizacji zamówienia publicznego, wszczętego przed dniem wejścia w życie ustawy o PPK, wykonawca będzie mógł się zwrócić do zamawiającego z pisemnym wnioskiem o przeprowadzenie negocjacji dotyczących zawarcia porozumienia w sprawie odpowiedniej zmiany wynagrodzenia, rozumianej jako suma wzrostu kosztów realizacji zamówienia publicznego wynikająca z wpłat do PPK przez podmioty zatrudniające.
Intencją ustawodawcy było uregulowanie kwestii odnoszącej się do sposobu określenia zmiany wynagrodzenia podmiotu zatrudniającego w przypadku, w którym przed dniem wejścia w życie ustawy o PPK, wszczął postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, a następnie zawarł umowę o prowadzenie PPK, co wpłynęło na wzrost kosztów wszczętego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
