Opóźnienia w płatnościach – stanowisko Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej

Pytania prejudycjalne

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy 8 lipca 2021 roku skierował pytania w trybie prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. 

1. Czy art. 6 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych należy interpretować w ten sposób, że w przypadku umowy, w której strony przewidziały wiele dostaw towaru oraz płatności za każdą z dostaw w określonym terminie po każdej z tych dostaw, co najmniej stała kwota 40 euro należy się za opóźnienie każdej z płatności za poszczególne dostawy, czy prawo unijne wymaga jedynie zapewnienia wierzycielowi stałej kwoty 40 euro z tytułu całej transakcji handlowej obejmującej wiele dostaw, niezależnie od liczby opóźnionych płatności za poszczególne dostawy?
2. Czy w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/7/UE z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie zwalczania opóźnień w płatnościach w transakcjach handlowych transakcją handlową jest umowa, której przedmiotem jest dostawa towarów, zobowiązująca dostawcę do dostarczenia zamawiającemu za ustaloną w tej umowie cenę pewnej ilości towaru, a jednocześnie przyznająca zamawiającemu uprawnienie do jednostronnego decydowania o terminach i wielkościach poszczególnych, składających się na wykonanie przedmiotu umowy dostaw, włącznie z możliwością rezygnacji z części zakontraktowanych towarów, bez ponoszenia żadnych negatywnych konsekwencji z tego tytułu, w świetle której to umowy zamawiający jest zobowiązany do płatności za każdą z części dostawy w określonym terminie liczonym od otrzymania tej części dostawy, czy też każda z tych częściowych dostaw, wynikających ze zgłaszanego przez zamawiającego zapotrzebowania, stanowi odrębną transakcję handlową w rozumieniu dyrektywy, mimo że nie stanowi odrębnej umowy w rozumieniu prawa krajowego?
    

Analiza prawa polskiego dokonana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej[1]

Artykuł 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych (zwanej dalej „ustawą z dnia 8 marca 2013 r.”) definiuje pojęcie „transakcji handlowej” jako umowę, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 [tej ustawy], zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością. Artykuł 8 ust. 1 wskazanej ustawy ma następujące brzmienie:

W transakcjach handlowych, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w tran...