Zasady prowadzenia negocjacji w trybach konkurencyjnych

Tryb podstawowy

W przypadku trybu podstawowego w wariancie drugim (art. 275 pkt 2 ustawy Pzp) negocjacje dotyczyć mogą bardzo ograniczonego zakresu. Przypominają raczej dogrywkę do trybu podstawowego, jednak nie są miejscem na szersze uzgodnienia w odniesieniu do przedmiotu zamówienia, efektywności, czy do postanowień umowy. Nie ma możliwości zmiany specyfikacji warunków zamówienia po przeprowadzeniu negocjacji, nawet w zakresie nieistotnym, a wykonawca może zaoferować w ofercie dodatkowej (składanej po negocjacjach – do czego nie jest zobowiązany) wyłącznie lepsze parametry niż w ofercie złożonej pierwotnie (w odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu). 

O wiele szersze możliwości daje tryb podstawowy w wariancie trzecim (art. 275 pkt 3 ustawy Pzp) – tryb podstawowy z obowiązkowymi negocjacjami. 

Ważne!
Tryb podstawowy w wariancie zarówno drugim, jak i trzecim może być zastosowany bez wykazywania konkretnych przesłanek.

W przypadku postępowań o wartości równej progom unijnym lub przekraczającej progi unijne w praktyce możemy wykorzystać tryby:

1. negocjacji z ogłoszeniem,
2. dialogu konkurencyjnego[1].

W przypadku zamówień klasycznych przesłanki skorzystania z negocjacji z ogłoszeniem lub dialogu konkurencyjnego są tożsame i zostały określone w art. 153 ustawy Pzp (dla dialogu konkurencyjnego – na podstawie art. 170 w zw. z art. 153 ustawy Pzp).