Granice umowy ramowej

Wniosek dotyczył wykładni art. 18 ust. 1 oraz art. 33 i 49 dyrektywy 2014/24/UE w sprawie zamówień publicznych, a także pkt 7 i pkt 10 lit. a części C załącznika V do tej dyrektywy i art. 2d ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 92/13/EWG koordynującej przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne odnoszące się do stosowania przepisów wspólnotowych w procedurach zamówień publicznych podmiotów działających w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i telekomunikacji. Został złożony w ramach sporu pomiędzy Simonsen & Weel A/S a regionem Jutlandii Północnej – Dania i regionem Danii Południowej w sprawie decyzji o zawarciu umowy ramowej z Nutricia A/S. […] Kwestie te reguluje Udbudsloven – ustawa nr 1564 o zamówieniach publicznych z dnia 15 grudnia 2015 r., która dokonuje transpozycji dyrektywy 2014/24/UE do prawa duńskiego. […]

Postępowanie główne

W dniu 30 kwietnia 2019 r. regiony ogłosiły przetarg w trybie procedury otwartej, w rozumieniu dyrektywy 2014/24/UE, w celu zawarcia na okres czterech lat pomiędzy regionem Jutlandii Północnej a wykonawcą umowy ramowej na zakup zestawów do karmienia przez sondę pacjentów przebywających w domu i w zakładach opieki. W ogłoszeniu o zamówieniu wskazano, że region Danii Południowej będzie uczestniczyć jedynie „w drodze opcji” i że kandydaci są zobowiązani do składania ofert w odniesieniu do wszystkich pozycji zamówienia.

Jak wynika z załącznika 3 do ogłoszenia: wskazane szacunki i spodziewane wielkości zużycia są wynikiem prognoz instytucji zamawiającej, która jednak nie zobowiązuje się na mocy umowy ramowej do zamówienia określonej ilości dostaw lub do zakupów na określone kwoty. Innymi słowy, faktyczne zużycie może być wyższe albo niższe, niż wskazują na to szacunki.

Umowy ramowej nie można również uznać za umowę na wyłączność, w związku z czym instytucja zamawiająca mogła nabywać podobne produkty u innych dostawców zgodnie z przepisami regulującymi zamówienia publiczne.
Decyzją z dnia 9 sierpnia 2019 r. regiony uznały, że oferta Nutricii jest najkorzystniejsza i spółka ta wygrała przetarg. W dniu 19 sierpnia 2019 r. Simonsen & Weel wystąpił do Klagenævnet for Udbud (duńskiej komisji odwoławczej ds. zamówień publicznych), żądając stwierdzenia nieważności tej decyzji. Komisja nie nadała jednak skardze skutku zawieszającego, w wyniku czego region Jutlandii Północnej zawarł umowę ramową z wybranym oferentem. Region Danii Południowej nie skorzystał natomiast z przysługującej mu opcji.