Kwestionariusz oceny trybów negocjacyjnych

Nakreślona wyżej teza nie wymaga szerszego uzasadnienia, tylko poszukiwań nowych lub usprawniających mechanizmów w obszarze udzielania, a także kontroli i audytu zamówień publicznych. 
W trakcie implementacji nowej dyrektywy klasycznej w 2016 roku, a także procedowania ustawy – Prawo zamówień publicznych z 2019 roku, dużo mówiło się o znaczeniu trybów negocjacyjnych i o nowej roli kontroli zamówień publicznych oraz koniecznych zmianach w tych obszarach. Pomysł połączenia tych tematów ma więc także oparcie w intencjach ustawodawcy unijnego i krajowego, jak bowiem widać, już na etapie legislacyjnym zauważono w tym zakresie potrzeby wprowadzenia zmian i nowych rozwiązań.
Niemniej jednak to przede wszystkim użytkownicy ustawy przez swoją praktykę, na gruncie nowych przepisów, wyznaczają rzeczywisty kierunek koniecznych rozwiązań i akcentują potrzeby „zamówieniowe”, uwzględniając w tym dodatkowo obecne ekstremalne problemy związane z konsekwencjami pandemii i wojną w Ukrainie. Z mojej praktyki w audycie zamówień publicznych wynika przekonanie, że zarówno audyt, jak i kontrola powinny odgrywać rolę przede wszystkim prewencyjną.

Z kolei jeżeli faktem notoryjnym jest to, że wykonawca wnosi bezcenny wkład w proces udzielania zamówień publicznych, na etapie zarówno przygotowania postępowania, jak i jego realizacji, to edukacyjny okres nauki na najprostszych trybach na podstawie nowej ustawy Pzp, jaki przypadł na pierwszy i kolejny rok jej obowiązywania, powinien ewaluować w stronę wdrożenia trudniejszych procedur negocjacyjnych. Jest to zresztą proces uprawnion...