Na zakończenie cyklu artykułów poświęconych zastrzeżeniom i sprzeciwom do umów podwykonawczych wypada omówić podstawy zastrzeżeń i sprzeciwów określane samodzielnie przez zamawiających bezpośrednio w umowach (czy innych dokumentach zamówienia, np. SWZ)1.
Autor: Wojciech Michalec
Radca prawny kierujący Departamentem Prawa Zamówień Publicznych w Kancelarii JKM i Partnerzy Król-Mura Skrypko Stajer Mura Spółka Partnerska Radców Prawnych, prowadzącej portal profesjonalneprzetargi.pl. Wykładowca Akademii WSB na studiach podyplomowych z zamówień publicznych.
W nowym Prawie zamówień publicznych ustawodawca wprowadził nieznany dotąd zakaz pogarszania sytuacji podwykonawców w stosunku do sytuacji wykonawców, tym samym konstytuując nowe klauzule niedozwolone (abuzywne) odnoszące się do umów zawieranych z podwykonawcami oraz dalszymi podwykonawcami. Pytanie tylko: co ustawodawca miał na myśli, jak chciał to osiągnąć i czy mu się to udało?
W poprzednim numerze „Monitora Zamówień Publicznych” przedstawiliśmy rozważania dotyczące sprzeciwów i zastrzeżeń – ich podobieństw i różnic na gruncie przepisów ustawy – Prawo zamówień publicznych i Kodeksu cywilnego.
Podwykonawstwo w robotach budowlanych regulowane jest w dwóch podstawowych aktach prawnych: ustawie – Prawo zamówień publicznych oraz ustawie Kodeks cywilny, które zawierają podobnie brzmiące, aczkolwiek odrębne i wywołujące odmienne skutki prawne instytucje „sprzeciwów”.
W dniu 1 stycznia 2022 roku weszło w życie rozporządzenie Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 20 grudnia 2021 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy dokumentacji projektowej, specyfikacji technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych oraz programu funkcjonalno-użytkowego (Dz. U. poz. 2454), które zastąpiło dotychczasowe rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2004 r. o tym samym tytule (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 1129).