Centralna Platforma e-Zamówień

Projekt ma na celu stworzenie efektywnego, spełniającego potrzeby i oczekiwania użytkowników zelektronizowanego procesu udzielania zamówień publicznych w Polsce. Obejmuje elektronizację nowych usług, a także poprawę funkcjonalności istniejących w obszarze zamówień publicznych. W efekcie projektowanych działań powstanie Centralna Platforma e-Zamówień i zostaną ustalone standardy komunikacji elektronicznej. Ma to doprowadzić do stanu, w którym środkami komunikacji i wymiany informacji na wszystkich etapach postępowania o udzielenie zamówienia będą elektroniczne środki informacji i komunikacji.

Kompletność i spójność informacji

Funkcjonowanie rynku zamówień publicznych w Polsce zapewni Platforma e-Zamówienia. Umożliwi skuteczne i efektywne sprawowanie funkcji nadzorczych i sprawozdawczych dzięki funkcjonalności zbierania i udostępniania danych dotyczących procesu udzielania zamówień publicznych z portali oferujących e-usługi w tym obszarze.

Komunikacja elektroniczna w zamówieniach publicznych, w coraz szerszym zakresie wdrażana do obowiązkowego stosowania w polskim systemie zamówieniowym, zaowocowała licznymi konkretami w ustawie – Prawo zamówień publicznych, zwłaszcza po jej nowelizacji z dnia 22 czerwca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1020).

Pojęcie środków elektronicznych

Komunikacja elektroniczna oznacza sposób przekazywania informacji i dokumentów pomiędzy zamawiającym a wykonawcami – przy użyciu określonych środków. Pojęcie środków elektronicznych definiują w artykułach zawierających objaśnienie pojęć zarówno dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 26 lutego 2014 r., 2014/24/UE, w sprawie zamówień publicznych, zwana klasyczną, jak też ustawa – Prawo zamówień publicznych (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1579).

Według dyrektywy (art. 2 pkt 19) środki elektroniczne oznaczają sprzęt elektroniczny do przetwarzania (w tym także kompresji cyfrowej) i przechowywania danych, które są przesyłane, przekazywane i odbierane za pomocą przewodów, fal radiowych, środków optycznych lub innych środków elektromagnetycznych. Z kolei w art. 2 pkt 17 Pzp mowa jest o środkach komunikacji elektronicznej, które należy interpretować w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2013 r., poz. 1422, z 2015 r., poz. 1844 oraz z 2016 r., poz. 147 i 615).

Wymieniona ustawa określa środki komunikacji elektronicznej jako rozwiązania techniczne, w tym urządzenia teleinformatyczne i współpracujące z nimi narzędzia programowe, umożliwiające indywidualne porozumiewanie się na odległość przy wykorzystaniu transmisji danych między systemami teleinformatycznymi, a w szczególności pocztę elektroniczną. Natomiast świadczenie usługi drogą elektroniczną oznacza wykonanie usługi świadczonej bez jednoczesnej obecności stron (na odległość), przez przekaz danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłanej i otrzymywanej za pomocą urządzeń do elektronicznego przetwarzania, włącznie z kompresją cyfrową, i przechowywania danych, która jest w całości nadawana, odbierana lub transmitowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej.

Według Pzp

Do ustawy – Prawo zamówień publicznych, po nowelizacji z dnia 22 czerwca 2016 r., wprowadzono w dziale I odrębny rozdział 2a, zatytułowany Komunikacja zamawiającego z wykonawcami. Obejmuje on artykuły od 10a do 10g. Artykuł 10a ust. 1 określa:

W postępowaniu o udzielenie zamówienia komunikacja między zamawiającym a wykonawcami, w szczególności składanie ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu oraz oświadczeń, w tym oświadczenia składanego na formularzu jednolitego europejskiego dokumentu zamówienia (JEDZ), sporządzonego zgodnie z wzorem standardowego formularza określonego w rozporządzeniu wykonawczym Komisji Europejskiej wydanym na podstawie art. 59 ust. 2 dyrektywy 2014/24/UE oraz art. 80 ust. 3 dyrektywy 2014/25/UE, zwanego dalej jednolitym dokumentem odbywa się przy użyciu środków komunikacji elektronicznej.

Następnie artykuł ten precyzuje formalne i techniczne rozwiązania służące stosowaniu środków komunikacji elektronicznej, podkreślając w ust. 5, że

Komunikacja elektroniczna w zamówieniach publicznych, w coraz szerszym zakresie wdrażana do obowiązkowego stosowania w polskim systemie zamówieniowym, zaowocowała licznymi konkretami w ustawie – Prawo zamówień publicznych, zwłaszcza po jej nowelizacji z dnia 22 czerwca 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1020).

Takie brzmienie art. 10a ust. 5 Pzp obowiązuje od 7 października 2016 r. na podstawie art. 87 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1579).

Odniesienia do komunikacji elektronicznej znajdują się także w innych przepisach ustawy Pzp, przede wszystkim – dotyczących trybu licytacji elektronicznej (art. 77–78 Pzp) oraz umowy ramowej i dynamicznego systemu zakupów, których dotyczy m.in. składanie ofert w postaci tzw. katalogów elektronicznych.

Rozporządzenie stanowi – wynikające z nowelizacji Pzp z dnia 22 czerwca 2016 r. – wykonanie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 10g Pzp i określa wymagania dotyczące stosowania środków komunikacji elektronicznej w postępowaniu o udzielenie zamówienia, które zgodnie z ustawą Pzp oraz dyrektywami Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE i 2014/25/UE służą zapewnieniu ogólnodostępności, stabilności, przejrzystości i niedyskryminacji urządzeń i narzędzi wykorzystywanych przy komunikacji elektronicznej, w tym – w zakresie odbioru ofert czy wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniach. Służą zarazem interoperacyjności tych narzędzi i urządzeń z pozostającymi w powszechnym użyciu produktami technologii komunikacji i informatyki, a także zagwarantowaniu bezpieczeństwa przekazywania tą drogą danych.