369
Krajowa Izba Odwoławcza – organ administracji publicznej o zasięgu centralnym, właściwy do rozpoznawania odwołań wnoszonych w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego – utworzona została na mocy ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw. Działalność rozpoczęła 5 grudnia 2007 r. O podsumowanie 10 lat działalności KIO oraz przedstawienie najtrudniejszych problemów orzeczniczych w minionym dziesięcioleciu poprosiliśmy członków Krajowej Izby Odwoławczej – tytułowanych zwyczajowo arbitrami, choć określenie arbiter formalnie od 2007 r., czyli od czasu kiedy przestały funkcjonować zespoły arbitrów, nie występuje w ustawie. Funkcjonują jednak orzeczenia zespołów arbitrów, do których się wraca, by zrozumieć i prawidłowo interpretować przepisy Prawa zamówień publicznych, i funkcjonują arbitrzy – formalnie członkowie Krajowej Izby Odwoławczej, , bez orzecznictwa których trudno byłoby poruszać się w gąszczu nieustannie zmieniających się przepisów Pzp.
Ostatnia z nowelizacji ustawy – Prawo zamówień publicznych, której jednym z celów była implementacja dyrektyw Parlamentu Europejskiego i Rady,
wprowadziła także zmiany niewynikające z dyrektyw.
10 lat – znowelizowano ponad 50 przepisów
Przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych były tak często nowelizowane, że nie sposób już dokładnie zliczyć, ile było tych nowelizacji. Z punktu widzenia praktyki orzeczniczej ostatniej dekady najistotniejsze z wprowadzonych zmian dotyczyły:
- nowego zdefiniowania ostatecznego rozstrzygnięcia protestu,
- odmiennego ukształtowania instytucji uchylenia zakazu zawarcia umowy przed ostatecznym rozstrzygnięciem protestu, w tym przekazania powyższego do rozpoznania Izbie,
- likwidacji instytucji unieważnienia postępowania o udzielenie zamówienia przez Krajową Izbę Odwoławczą – z urzędu.
Usytuowanie Izby
Jedną z kluczowych dla Krajowej Izby Odwoławczej zmian ustawowych była likwidacja instytucji protestu oraz uregulowanie dotyczące usytuowania Izby przez wskazanie, że nie jest to już Izba przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych, w konsekwencji czego zmianie uległ organ, do którego należy wnieść odwołanie – z Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych na Prezesa Krajowej Izby Odwoławczej.
Kolejne nowelizacje dotyczyły wdrożenia do polskiego systemu dyrektywy obronnej, a także zmian przepisów odnoszących się do opisu przedmiotu zamówienia i kryteriów oceny ofert, powoływania się na potencjał innych podmiotów, katalogu wykluczenia wykonawców.
Nowelizacja z dnia 28 czerwca 2016 r.
Ostatnia z nowelizacji przepisów ustawy – Prawo zamówień publicznych, której jednym z celów była implementacja dyrektyw, tj. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (Dz. Urz. UE L 94 z 28.03.2014, str. 65, z późn. zm.), oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania zamówień przez podmioty działające w sektorach gospodarki wodnej, energetyki, transportu i usług pocztowych, uchylającej dyrektywę 2004/17/WE (Dz. Urz. UE L 94 z 28.03.2014, str. 243, z późn. zm.), wprowadziła także zmiany niewynikające z dyrektyw, jak np. w zakresie:
- przepisów odnoszących się do wzmocnienia pozacenowych kryteriów oceny ofert,
- klauzul społecznych,
- możliwości orzekania przez Krajową Izbę Odwoławczą w przypadku, gdy zamawiający w części uwzględni zarzuty odwołania,
- przesłanek zaskarżenia w postępowaniach poniżej tzw. progów unijnych.
Ważne!
Nowelizacja wprowadziła także szereg istotnych – systemowych zmian w dotychczasowym brzmieniu ustawy. Zmianie uległo wiele instytucji, których rozumienie i stosowanie było już ugruntowane, takich, do których już się przyzwyczailiśmy.
Przed Krajową Izbą Odwoławczą z każdą nowelizacją przepisów zarówno ustawy, jak i aktów wykonawcz...
Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem
