Problematyka najmu – poza sytuacjami, w których wskazana formuła kontraktowa została ustanowiona przez zamawiającego jako model realizacji zamówienia – ujawnia się w toku postępowania o udzielenie zamówienia publicznego najczęściej przy okazji wykazywania przez wykonawcę dysponowaniem stosownym zasobem zdolności technicznej względem ustanowionego w postępowaniu kryterium kwalifikacji.
Autor: Konrad Różowicz
Prawnik specjalizujący się w prawie zamówień publicznych, współpracownik Dr Krystian Ziemski & Partners Kancelaria Prawa sp. k. w Poznaniu, twórca bloga dotyczącego zamówień publicznych, autor artykułów naukowych oraz popularnonaukowych z zakresu zamówień publicznych
Jeden spośród wariantów trybu podstawowego umożliwia przeprowadzenie negocjacji w celu ulepszenia treści ofert (art. 275 pkt 2 ustawy Pzp). Jest w pełni alternatywą dla wariantu, który nie przewiduje pertraktacji oraz składania przez wykonawców ofert dodatkowych.
Właściwe oszacowanie wartości zamówienia jest czynnością, która przede wszystkim pozwala ustalić, czy zamawiający obowiązany jest stosować regulacje ustawy – Prawo zamówień publicznych, a jeżeli tak, to czy właściwe dla reżimu krajowego, czy unijnego.
Ustanowione w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego kryteria oceny ofert służą wartościowaniu propozycji kontraktowych składanych przez wykonawców, a jednocześnie umożliwiają ich zróżnicowaną ocenę w obszarze stopnia korzyści transakcyjnych, które uzyska zamawiający, wybierając jedną spośród złożonych ofert.
W przypadku niejednolitości kategorialnej przedmiotu zamówienia, tj. scalenia w jednej umowie świadczeń kwalifikowanych na gruncie Prawa zamówień publicznych co najmniej do dwóch spośród następujących rodzajów: usług, dostaw lub robót budowlanych, do udzielenia zamówienia stosuje się przepisy ustawy dotyczące głównego przedmiotu zamówienia.
Przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych z 2019 r. nakładają na wykonawcę obowiązek złożenia przedmiotowych środków dowodowych do terminu wyznaczonego na składanie ofert.
Podmioty wspólnie ubiegające się o uzyskanie zamówienia publicznego zostały ustawowo obowiązane do składania oświadczeń ukazujących założony sposób realizacji zamówienia. Oświadczenie, o którym mowa w art. 117 ust. 4 ustawy Pzp, nie było znane reżimowi Prawa zamówień publicznych, który funkcjonował do 2021 roku. Jest to zapewne jedna z przyczyn licznych wątpliwości, które ujawniają się po stronie zarówno wykonawców sporządzających takie oświadczenia, jak i zamawiających poddających je weryfikacji.
Pomimo to, że ustawodawca, w ustawie – Prawo zamówień publicznych, nie posługuje się pojęciem „uzasadnionych potrzeb zamawiającego”, to można je odnaleźć w szeregu orzeczeń zarówno Krajowej Izby Odwoławczej, jak i sądów powszechnych.
Wzrost cen usług na rynku gospodarki odpadami komunalnymi pozwala tylko sporadycznie na udzielanie zamówień w reżimie krajowym. Zdecydowanie częściej wartość zamówień przekracza próg unijny, co obliguje zamawiających m.in. do sporządzenia analizy potrzeb i wymagań (art. 83 Pzp).
Zmiana przepisów oraz stanowisk orzeczniczych dotyczących dysponowania odpowiednim doświadczeniem, w sposób wyraźny zmierza do zapewnienia weryfikacji posiadania umiejętności ugruntowanych praktyką oraz do tego, aby podmiot, który ma niezbędny potencjał, aktywnie uczestniczył w realizacji zamówienia.
Dopuszczenie zmiany umowy o zamówienie publiczne zawartej po przeprowadzeniu postepowania w trybie zamówienia z wolnej ręki, nie budzi zasadniczych wątpliwości. Względem wskazanej problematyki wystarczy przypomnieć stanowisko wyrażone przez Prezesa UZP przeszło 11 lata temu.
Skorzystanie w toku udzielania zamówienia z niektórych uprawnień warunkowane jest uprzednio zaistniałymi stanami, w tym wynikającymi z podjętych przez instytucję zamawiającą działań.