Przy składaniu ofert wykonawcy opierają się na wymaganiach zawartych w treści SIWZ i załącznikach. Nie można zatem oczekiwać, aby wykonawca – z uwagi na powszechną praktykę czy stosowanie podobnych wymagań w innych postępowaniach – składał w konkretnym postępowaniu dokumenty nieżądane, a następnie ponosił negatywne konsekwencje braku ich przedstawienia. Tę jednoznaczną ocenę zawarto w wyroku sygnowanym KIO 1232/18 podczas rozprawy pod przewodnictwem Anny Wojciechowskiej.
Autor: Maria Olszewska
Ekspert zamówień publicznych.
Przedmiotem kontroli uprzedniej przeprowadzonej przez Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, sygnowanej KU/154/18/DKZP, było postępowanie na roboty związane z budową magistrali wodociągowej, prowadzone przez miejskie przedsiębiorstwo wodociągów i kanalizacji w trybie przetargu nieograniczonego według procedury, o której mowa w art. 24aa ust. 1 Pzp.
Długa lista zarzutów o naruszenie przepisów Pzp w ani jednym punkcie nie znalazła potwierdzenia w dokumentacji postępowania w sprawie zamówienia i w toku rozprawy odwoławczej. Odwołującemu zarzucono natomiast swoistą manipulację. Postępowanie odwoławcze o sygnaturze KIO 1057/16 pod przewodnictwem Emila Kuriaty miało więc nietypowy przebieg i zaskakujący finał.
W rozpatrzonej w sierpniu 2018 r. w sprawie sygnowanej C-300/17 Trybunał Sprawiedliwości UE (trzecia izba) wyrokował w kwestii wniosku złożonego w ramach sporu pomiędzy spółką Hochtief AG a lokalnymi władzami Budapesztu, w ramach powództwa o odszkodowanie za szkodę, jaką miała ponieść owa spółka w wyniku naruszenia przepisów dotyczących zamówień publicznych.
Przedmiotem kontroli uprzedniej oznaczonej symbolem KU/25/2018/DKZP było postępowanie o zamówienie na roboty budowlane związane z przebudową ulicy w G. Środki unijne na ten cel pochodziły z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubuskiego na lata 2014–2020 Oś 5, Transport, Działanie 5.1 oraz POIŚ na lata 2014-2020, Priorytet VI Rozwój niskoemisyjnego transportu zbiorowego w miastach, Działanie 6.1 Rozwój publicznego transportu zbiorowego w miastach.
Specjaliści Urzędu Zamówień Publicznych opracowali raport pt. Wyniki monitoringu stosowania przez administrację rządową klauzul społecznych w zamówieniach publicznych za 2015 r. Jest to zbiorcza informacja na temat realizacji przez jednostki administracji rządowej obowiązku wynikającego z zaleceń Rady Ministrów w tej dziedzinie.
Międzynarodowe grono wykonawców zagubione w gąszczu procedur. Tak można pokrótce określić tę nietypową rozprawę odwoławczą, zakończoną postanowieniem z dnia 29 września 2016 r. Rozprawa odbyła się pod przewodnictwem Marka Szafrańca i dotyczyła sprawy o sygn. akt: KIO 1742/16, a nietypowe w niej było to, że nie mogła być rozpatrzona bez szerokiego odniesienia do innej rozprawy odwoławczej, przeprowadzonej na kanwie tego samego postępowania w sprawie udzielenia zamówienia, a oznaczonej sygn. KIO 1566/16.
Trybunał Sprawiedliwości UE (druga izba) w dniu 8 września 2016 r. wydał wyrok w sprawie oznaczonej C-225/15. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym w niniejszej sprawie dotyczy wykładni art. 49 TFUE, zasad równego traktowania i skuteczności oraz art. 47 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi (Dz. U. z 2004 r., L 134, s. 114).
Na którym etapie postępowania o zamówienie publiczne powinien być przedstawiony dowód na to, że oferowane urządzenia zastępcze w istocie są równoważne z oryginałami? Wpływają na to różne okoliczności, ale możliwa jest jednoznaczna interpretacja przepisów. Taki wniosek wynika z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z 12 lipca 2018 r. w sprawie C-14/17 VAR.
Kontroli doraźnej następczej przeprowadzonej przez Prezesa UZP (sygn. akt: UZP/DKUE/KD/4/2017) poddano postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego, którego przedmiotem była przebudowa kilku odcinków ulic i dróg wraz ze skrzyżowaniami w miejscowości CB. Zadanie o wartości ponad 3,3 mln zł, ze środków pochodzących z unijnego Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020, realizowano w ramach systemu „zaprojektuj i wybuduj”.
Różnice rozwiązań pomiędzy unijnymi i krajowymi regulacjami powodują wątpliwości interpretacyjne, wynikające m.in. z istnienia ogólnych zasad dyrektywnych uwzględniających prawo państw członkowskich do własnych, najstosowniejszych dla danego kraju przepisów. Sytuacja taka zaistniała w sprawie C-199/15 rozpatrzonej przez Trybunał Sprawiedliwości (dziewiątą izbę) w dniu 10 listopada 2016 r., dotyczącej kwestii wypełniania przez uczestników postępowania o zamówienie obowiązków w zakresie składek na ubezpieczenie społeczne.
Zwykłe na pozór złożenie oświadczeń potwierdzających należyte wykonanie usług, wymaganych dla spełnienia warunków udziału w postępowaniu, w pewnych okolicznościach może okazać się działaniem niejednoznacznie interpretowanym. Przykładu dostarczyła rozprawa odwoławcza pod przewodnictwem Katarzyny Brzeskiej w sprawie o sygn. akt KIO 1305/16.