Zgromadzenie Ogólne Krajowej Izby Odwoławczej, uchwałą nr 1/2018 z dnia 14 czerwca 2018 r., przyjęło roczne sprawozdanie z funkcjonowania KIO, w celu przedłożenia go, na podstawie art. 172 ust. 3 pkt 6 ustawy – Prawo zamówień publicznych, Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych.
Każdy odwołujący się do Krajowej Izby Odwoławczej ma w następstwie wydanego orzeczenia prawo złożenia skargi do sądu. W praktyce może się jednak okazać, że weryfikacja wyroków lub postanowień KIO jest na gruncie ustawy – Prawo Zamówień Publicznych postulatem bez pokrycia.
W ramach obowiązującej od dnia 28 lipca 2016 r. nowelizacji ustawy – Prawo zamówień publicznych do przepisów regulujących zasady sporządzania przez zamawiającego opisu przedmiotu zamówienia dodany został nowy art. 30a Pzp, dotyczący instytucji oznakowania.
W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 21 października 2016 r. o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi (uukrbu) organem właściwym do rozpoznawania odwołań wnoszonych w postępowaniu o zawarcie umowy koncesji, prowadzonym na podstawie tej ustawy, jest KIO.
Przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych określają prawa i obowiązki zarówno podmiotów zobowiązanych do stosowania ustawy, jak i osób odpowiedzialnych za przygotowanie i przeprowadzenie postępowania
o udzielenie zamówienia. Działania sprzeczne z ustawowymi obowiązkami (w tym również zaniechania) są oceniane w kontekście odpowiedzialności za naruszenie przepisów ustawy Pzp.
Uprawnienia utworzonej w dniu 1 stycznia 2017 r. Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej są zdecydowanie szersze niż kompetencje jej poprzedniczki, tj. Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa. Od dnia 1 lipca 2017 r. działalność Prokuratorii Generalnej będzie dodatkowo wpływać na prawa i obowiązki niektórych zamawiających.
Niemożność wybrania oferty najkorzystniejszej ze względu na remis dwóch lub kilku spośród nich uzasadnia podjęcie przez zamawiającego kroków zmierzających do wyjścia z tej ślepej uliczki. Jednym spośród mechanizmów przewidzianych przez ustawodawcę jest wezwanie wykonawców do złożenia ofert dodatkowych1. Pomimo że złożenie takich oświadczeń ma umożliwić wyjście z impasu, to jednocześnie może wywołać nowe problemy.
Zgodnie z art. 29 ust. 3a ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 2164 z późn. zm.) zamawiający określa w opisie przedmiotu zamówienia na usługi lub roboty budowlane wymagania zatrudnienia przez wykonawcę lub podwykonawcę na podstawie umowy o pracę osób wykonujących wskazane przez zamawiającego czynności w zakresie realizacji zamówienia.
Wielu wykonawców uważa, że po wejściu w życie nowelizacji ustawy – Prawo zamówień publicznych z dnia 22 czerwca 2016 r. nastąpiła zmiana w podejściu do proporcjonalności kar umownych w zamówieniach publicznych. Czy rzeczywiście są one zbyt wysokie?
Nowelizacja Pzp z dnia 22 czerwca 2016 r. wprowadziła do systemu zamówień publicznych w niektórych zapisach pewne niejasności. Jedną z nich jest kwestia, na ile i kiedy zamawiający może lub powinien dokonać podziału zamówienia i dopuścić składanie ofert częściowych. Zdania są oczywiście podzielone.
Zgodnie z wolą zamawiającego wykonawca w postępowaniu o zamówienie publiczne powinien legitymować się zdolnością ekonomiczną i finansową. Nie będą one obligatoryjne w każdym postępowaniu o udzielenie zamówienia, ale tylko w tych, w których zdolności te będą wymagane w celu prawidłowej realizacji zamówienia.
Zgodnie z art. 179 ust. 1 Pzp środki ochrony prawnej przysługują wykonawcy, uczestnikowi konkursu, a także innemu podmiotowi, jeżeli ma lub miał interes w uzyskaniu danego zamówienia oraz poniósł lub może ponieść szkodę w wyniku naruszenia przez zamawiającego przepisów niniejszej ustawy.
