Problem dostępności obiektów budowlanych dla osób niepełnosprawnych ma swoje miejsce w przepisach ustawy – Prawo zamówień publicznych, w wymaganiach dotyczących opisu przedmiotu zamówienia.
Problem dostępności obiektów budowlanych dla osób niepełnosprawnych ma swoje miejsce w przepisach ustawy – Prawo zamówień publicznych, w wymaganiach dotyczących opisu przedmiotu zamówienia.
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji1 była wielokrotnie nowe- lizowana. Ostatnie zmiany, które obowiązują od dnia 4 września 2018 r., zo- stały wprowadzone ustawą z dnia 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1637) i swoim zakresem objęły m.in. kwestię tajemnicy przedsiębiorstwa.
Projekt ustawy – Prawo zamówień publicznych, opublikowany w dniu 24 stycznia 2019 r., jest odpowiedzią na artykułowane od dawna oczekiwania zamawiających i wykonawców na stworzenie całkowicie nowej, uporządkowanej ustawy.
Od 29 sierpnia 2014 r. znowelizowane przepisy ustawy – Prawo zamówień publicznych nałożyły na zamawiających obowiązek dotyczący stosowania innych niż wyłącznie cena kryteriów oceny ofert.
Data 18 kwietnia 2016 r. z pewnością zapisze się na stałe w pamięci uczestników rynku zamówień publicznych. Stanowiła ona termin graniczny, do którego państwa członkowskie zobowiązane były transponować regulacje unijne normujące materię zamówień publicznych. Krajowemu prawodawcy udało się częściowo osiągnąć ten cel 28 lipca 2016 r., kiedy weszła w życie ustawa z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016, poz. 1020).
Decydując się na skorzystanie z art. 67 ust. 1 pkt 3 Pzp, zamawiający powinien każdorazowo uwzględnić, iż tryb zamówienia z wolnej ręki jest narzędziem ostatecznym. Przy wykładni art. 67 ust. 1 pkt 3 Pzp, poza dotychczasowym orzecznictwem krajowym, należałoby się również odwołać do dyrektywy 2014/24/UE, w szczególności przepisu art. 32 ust. 2 lit. c, regulującego przesłanki zastosowania tzw. procedury negocjacyjnej bez uprzedniej publikacji.
Zgodnie art. 25a ust. 5 pkt 1 Pzp na żądanie zamawiającego wykonawca, który zamierza powierzyć wykonanie części zamówienia podwykonawcom, w celu wykazania braku istnienia wobec nich podstaw wykluczenia z udziału w postępowaniu składa jednolite dokumenty dotyczące podwykonawców, jeżeli wartość zamówienia jest równa lub przekracza kwoty określone w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 8 Pzp.
Przepis art. 24 ust. 5 pkt 4 Pzp określający podstawę wykluczenia wykonawcy z powodu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy został wprowadzony ustawą nowelizującą z czerwca 2016 r. i stanowi wdrożenie do porządku krajowego regulacji art. 57 ust. 4 lit. g dyrektywy klasycznej.
Do dnia wejścia w życie ustawy nowelizującej podstawę wykluczenia wykonawcy, który przedstawił zamawiającemu nieprawdziwe informacje, stanowił art. 24 ust. 2 pkt 3 Pzp. W obowiązującym stanie prawnym ustawodawca wyodrębnił dwa rodzaje nieprawdziwych informacji, które mogą zostać złożone w postępowaniu i wprowadził dwie podstawy obligatoryjnego wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego.
Przepisy ustawy w brzmieniu sprzed nowelizacji nakazywały, aby oświadczenia i dokumenty składane w postępowaniu o udzielenie zamówienia potwierdzały spełnianie warunków udziału i brak podstaw do wykluczenia najpóźniej na dzień, w którym upływał termin składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału w postępowaniu.
Problem związany z warunkami udziału w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego stawianymi konsorcjum do nowelizacji Pzp z dnia 22 czerwca 2016 r. występował w orzecznictwie Krajowej Izby Odwoławczej raczej sporadycznie, przede wszystkim z uwagi na brzmienie art. 23 ust. 3 Pzp, który nakazywał stosować do wykonawców wspólnie ubiegających się o udzielenie zamówienia odpowiednio przepisy dotyczące wykonawcy.
Krajowa Izba Odwoławcza została powołana ustawą z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zmianie ustawy – Prawo zamówień publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 82, poz. 560) jako stały organ wyłącznie właściwy do rozpoznawania w pierwszej instancji odwołań od niezgodnych z prawem czynności lub zaniechań zamawiających w postępowaniach o udzielenie zamówień publicznych.