Najbardziej interesującym eksperymentem ustawodawcy z nowelizacji Prawa zamówień publicznych w 2016 r. jest procedura odwrócona, w której centrum znajduje się art. 24aa Pzp oraz nierozerwalnie z nim związany art. 26 Pzp
Dział: Z orzecznictwa
Odbiór i transport odpadów komunalnych ciągle przysparza kontrowersji zamawiającym i wykonawcom ubiegającym się o udzielenie stosownych zamówień. I choć ostatnia nowelizacja Pzp doprecyzowała niektóre rozwiązania, to postępowania odwoławcze dowodzą, że nie wszystko da się prosto zinterpretować. Wyrok z dnia 15 grudnia w sprawie o sygn. akt: KIO 2285/16, wydany pod przewodnictwem Anny Packo, zapewne przybliży niektóre przepisy istotne dla tego rodzaju zamówień.
Czy art. 1 ust. 3 dyrektywy 89/665 należy interpretować w ten sposób, że wykonawcy, którego oferta została ostatecznie odrzucona, można odmówić dostępu do odwołania od decyzji o udzieleniu zamówienia i zawarciu umowy, mimo że oferty złożyli tylko dwaj oferenci i oferta wybranego, zdaniem konkurenta, powinna również zostać odrzucona? W tej kwestii Trybunał Sprawiedliwości UE wydał wyrok w dniu 21 grudnia 2016 r. (sprawa C-355/15).
Trybunał Sprawiedliwości UE (czwarta izba) w grudniu 2016 r. wydał orzeczenie w trybie prejudycjalnym w sprawie C-171/15. Wniosek w tej sprawie dotyczył wykładni art. 45 ust. 2 dyrektywy 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w kwestii koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi.
W sytuacji gdy zamawiający dopuszcza rozwiązania równoważne z opisywanymi w dokumentacji, ale nie podaje minimalnych parametrów, które by tę równoważność potwierdzały, wykonawca obowiązany jest zaoferować produkt o właściwościach zbliżonych, nadający się funkcjonalnie do zapotrzebowanego zastosowania, lecz nie identyczny. Z tym poglądem odwołującego zgodziła się Krajowa Izba Odwoławcza w wyroku z dnia
20 grudnia 2016 r., wydanym podczas rozprawy pod przewodnictwem Roberta Skrzeszewskiego (sygn. akt: KIO 2312/16).
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (trzecia izba) pod koniec grudnia 2016 r. wydał orzeczenie w sprawie oznaczonej C-51/15, w której kwestia utworzenia tzw. związku celowego jednostek samorządu terytorialnego przysporzyła licznych wątpliwości, m.in. dotyczących jego udziału w systemie zamówień publicznych.
Dowody na poparcie swoich twierdzeń lub odparcie twierdzeń strony przeciwnej uczestnicy postępowania odwoławczego mogą przedstawiać aż do zamknięcia rozprawy – wskazuje art. 190 ust. 1 Pzp. Przepis ten znacząco wpływa na interpretację wyjaśnień, jakich zamawiający zażądał w kwestii domniemania rażąco niskiej ceny ofertowej. Interesującym tego przykładem była rozprawa odwoławcza z dnia 26 stycznia 2017 r. pod przewodnictwem Andrzeja Niwickiego (sygn. akt: KIO 59/17).
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, izba czwarta, w październiku 2016 r. wydał wyrok w sprawie oznakowanej C-318/15, mającej za przedmiot wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez regionalny sąd administracyjny dla Piemontu (Włochy). Dotyczył on interpretacji art. 49 i 56 TFUE i transgranicznego znaczenia postępowania o zamówienie.
W postępowaniu zaistniała wada uniemożliwiająca wykonawcom złożenie poprawnych ofert i zawarcie ważnej umowy w sprawie udzielenia zamówienia publicznego – tak orzekła Krajowa Izba Odwoławcza na posiedzeniu odwoławczym pod przewodnictwem Emila Kawy (sygn. akt: KIO 281/17) w dniu 2 marca 2017 r.
Przepisy ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych przewidują kilka udogodnień w udzielaniu zamówień przez instytucje kultury, pozwalających na specyficzną dla tych zamawiających elastyczność w realizacji zadań.
Czy stosowne przepisy dyrektywy 89/665 należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie przepisów krajowych umożliwiających podjęcie decyzji o dopuszczeniu oferenta do przetargu? Wątpliwości w tej kwestii rozstrzygnął Trybunał Sprawiedliwości UE (czwarta izba) w wyroku z dnia 5 kwietnia 2017 r. w sprawie oznaczonej C-391/15.
Odwołujący dowodził, że skoro zamawiający w informacji o odrzuceniu jego oferty był w stanie bardzo precyzyjnie określić żądane parametry przedmiotu zamówienia, to zobowiązany był do odpowiedniego poprawienia tej oferty, ponieważ stosowne zobowiązanie do takiego działania zawiera art. 87 ust. 2 pkt 3 Pzp. Podczas rozprawy (sygn. akt: 500/17) pod przewodnictwem Anny Chudzik Krajowa Izba Odwoławcza wskazała, że taka interpretacja nie zawsze jest prawidłowa.