Prawo zamówień publicznych poprzez obowiązek składania ofert w formie i postaci elektronicznej radykalnie odmieniło zarówno dotychczasową formułę otwarcia ofert, jak i wszystkich powiązanych czynności zamawiającego.
Dział: Z orzecznictwa
Kluczowym aktem wykonawczym do nowego Prawa zamówień publicznych jest rozporządzenie Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 23 grudnia 2020 r. w sprawie podmiotowych środków dowodowych oraz innych dokumentów lub oświadczeń, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy (Dz. U. poz. 2415).
Trybunał Sprawiedliwości UE (dziesiąta izba) w orzeczeniu z dnia 11 czerwca 2020 r. w sprawie sygnowanej C-219/19 odnosi się przede wszystkim do interpretacji przepisów krajowych ograniczających możliwość udziału w postępowaniach o zamówienia publiczne jedynie do wykonawców utworzonych w określonych formach prawnych. Sprawa ta dotyczyła wydania – na podstawie art. 267 TFUE – orzeczenia w trybie prejudycjalnym, na wniosek złożony przez regionalny sąd administracyjny dla Lacjum we Włoszech.
Przekazanie zadania organizacji usług jednej z gmin z obszaru objętego współpracą i w związku z tym udzielenie zamówienia na usługi transportowe bez postępowania przetargowego spółce należącej w całości do gminy odpowiedzialnej – były przedmiotem prac TSUE (czwartej izby) w sprawie sygnowanej C-328/19. Orzeczenie w trybie prejudycjalnym wydano w dniu 18 czerwca 2020 r.
Nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 87 ust 2 pkt 3 w zw. z art. 89 ust 1 pkt 2 Pzp przez dokonanie poprawy omyłki w treści oferty – orzekła Krajowa Izba Odwoławcza w sprawie o sygn. akt: KIO 423/20. Liczne niuanse towarzyszące temu orzeczeniu analizowano podczas rozprawy pod przewodnictwem Jolanty Markowskiej.
Przepisy dyrektywne dotyczące transakcji wewnętrznych i ograniczające się w ten sposób do określenia warunków, jakich powinna przestrzegać instytucja zamawiająca, jeżeli zamierza zawrzeć transakcję wewnętrzną, skutkuje jedynie upoważnieniem państw członkowskich do wykluczenia takiej transakcji z zakresu zastosowania dyrektywy 2014/24. W konsekwencji przepis ten nie może pozbawiać państw członkowskich swobody uprzywilejowania jednego sposobu świadczenia usług, wykonywania robót budowlanych lub dostaw, ze szkodą dla pozostałych. Takie stwierdzenie sformułowano w Trybunale Sprawiedliwości UE (dziewiątej izbie) w ramach postanowienia przyjętego w sprawach połączonych od C-89/19 do C-91/19.
Nie można wyciągać wobec wykonawcy konsekwencji z tytułu zaniechania poszukiwania aktywności zamawiającego na platformie w sytuacji, gdy wykonawca nie otrzymał powiadomień o takiej aktywności, skoro system powiadomień został utworzony właśnie po to, aby nie było konieczne nieustanne monitorowanie, czy na platformie pojawiła się jakakolwiek korespondencja – stwierdziła KIO, orzekając w sprawie o sygn. akt: KIO 415/20 pod przewodnictwem Anny Chudzik.
W dniu 30 stycznia 2020 r. Trybunał Sprawiedliwości UE (druga izba) wydał orzeczenie w sprawie oznaczonej C-395/18, w którym odniósł się do takich kwestii, jak podstawa wykluczenia dotycząca podwykonawcy wymienionego w ofercie oraz naruszenie przez podwykonawcę obowiązków z dziedziny prawa ochrony środowiska, prawa socjalnego i prawa pracy, a to w sytuacji, gdy stosowne uregulowanie krajowe przewiduje automatyczne wykluczenie wykonawcy z powodu tego naruszenia.
Historia dwóch przetargów na wybór dostawcy platformy e-Zamówienia pokazuje, że prawidłowe zrealizowanie kontraktu zawartego na podstawie ustawy – Prawo zamówień publicznych obarczone jest ryzykami, które dotyczą wszystkich zamawiających, w tym również Ministra Cyfryzacji i Prezesa Urzędu Zamówień Publicznych, przeprowadzających postępowania przetargowe w tej sprawie.
Regulacja zawarta w art. 22d ust. 2 Pzp, wprowadzająca do ustawy expressis verbis zasadę, zgodnie z którą zamawiający może na każdym etapie postępowania uznać, że wykonawca nie posiada wymaganych zdolności, jeżeli zaangażowanie zasobów technicznych lub zawodowych wykonawcy w inne przedsięwzięcia gospodarcze wykonawcy może mieć negatywny wpływ na realizację zamówienia, stanowi instytucję stosunkowo młodą.
Przepis art. 24 ust. 1 pkt 19 Pzp zawiera jedną z obligatoryjnych przesłanek wykluczenia wykonawcy z postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, stanowiąc, że z postępowania o udzielenie zamówienia wyklucza się wykonawcę, który brał udział w przygotowaniu postępowania o udzielenie zamówienia lub którego pracownik, a także osoba wykonująca pracę na podstawie umowy-zlecenia, o dzieło, agencyjnej lub innej umowy o świadczenie usług, brał udział w przygotowaniu takiego postępowania, chyba że spowodowane tym zakłócenie konkurencji może być wyeliminowane w inny sposób niż przez wykluczenie wykonawcy z udziału w postępowaniu.
Czy uregulowanie krajowe ograniczające możliwość podwykonawstwa do 30% całkowitej wartości zamówienia oraz zakazujące obniżania cen mających zastosowanie do usług zlecanych podwykonawcom przekraczającego 20% w stosunku do cen określonych w zamówieniu jest dopuszczalne w świetle dyrektyw unijnych? Trybunał Sprawiedliwości UE rozstrzyga tę kwestię wyrokiem w sprawie C-402/18.