W sprawie o sygn. akt: KIO 414/19 rozpatrywanej pod przewodnictwem Roberta Skrzeszewskiego KIO podzieliła opinię wykonawcy – autora długiej listy zarzutów pod adresem ogłoszenia o zamówieniu, którego przedmiotem miała być usługa naprawy przyrządów noktowizyjnych. Brak precyzji w definiowaniu pojęć i interpretowaniu przepisów Prawa zamówień publicznych już na tym wstępnym etapie uniemożliwił prawidłowy przebieg postępowania.
Dział: Z orzecznictwa
Trybunał Sprawiedliwości UE (dziewiąta izba) 4 kwietnia 2019 r. wydał orzeczenie w sprawie oznaczonej C-699/17, dotyczącej wykładni dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych, uchylającej dyrektywę 2004/18/WE (Dz. U. 2014, L 94, s. 65), w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2015/2170 z dnia 24 listopada 2015 r. (Dz. U. 2015, L 307, s. 5), art. 49 i 56 TFUE, zasad równego traktowania i niedyskryminacji oraz obowiązku przejrzystości.
Wyłącznie po poinformowaniu zainteresowanego wykonawcy o motywach wykluczenia go z postępowania o udzielenie zamówienia może on nabrać wyraźnego przekonania co do wystąpienia ewentualnego naruszenia obowiązujących przepisów, a także co do możliwości wniesienia odwołania – taką opinię Trybunału
Sprawiedliwości UE podzieliła w pełni KIO podczas rozprawy o sygn. Akt KIO 410/19 pod przewodnictwem Przemysława Dzierzędzkiego.
W rozpatrzonej przez Trybunał Sprawiedliwości UE (czwartą izbę) sprawie C-54/18 wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 1 ust. 1 i dyrektywy Rady 89/665/EWG z dnia 21 grudnia 1989 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania procedur odwoławczych.
W toku postępowania odwoławczego w sprawie o sygn. akt: KIO 169/19 skład sędziowski pod przewodnictwem Dagmary Gałczewskiej-Romek zwrócił uwagę m.in. na destrukcyjną rolę rozbieżności często pojawiających się w zamówieniowej praktyce, zarówno w równolegle funkcjonujących niespójnych przepisach, jak i w dokumentach stanowiących całość przedkładanej oferty.
W celu potwierdzenia spełniania przez wykonawcę warunków udziału w postępowaniu lub kryteriów selekcji dotyczących sytuacji ekonomicznej lub finansowej zamawiający może żądać dokumentów określonych w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie rodzajów dokumentów, jakich może żądać zamawiający od wykonawcy w postępowaniu o udzielenie zamówienia (Dz. U. z 2016 r., poz. 1126 i Dz. U. z 2018 r., poz. 1993).
Orzeczenie TS z dnia 19 grudnia 2018 r. w sprawie C-375/17 dotyczy wykładni art. 49 i 56 TFUE, zasad niedyskryminacji, przejrzystości i proporcjonalności oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie udzielania koncesji (Dz. U. 2014, L 94, s. 1).
Krajowa Izba Odwoławcza uznała, że okoliczności, które przedstawił wykonawca jako decydujące o możliwości skalkulowania przezeń ceny na wyjątkowo niskim poziomie, nie stanowią wyjątkowych, dostępnych tylko jemu. Nie wykazał on również innych istotnych czynników i wartości temu służących. Wymogi, jakie muszą spełnić wyjaśnienia składane na żądanie zamawiającego, przedstawiono w wyroku o sygn. akt: KIO 2325/18, wydanym na rozprawie pod przewodnictwem Luizy Łamejko.
Zarzutowi naruszenia zasady zachowania uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców powinno towarzyszyć wskazanie na naruszenie konkretnego przepisu ustawy oraz realne tego udowodnienie – przypomniała Krajowa Izba Odwoławcza na posiedzeniu pod przewodnictwem Danuty Dziubińskiej w sprawie o sygn. akt: KIO 2134/18.
Pojęcie umowy o charakterze odpłatnym obejmuje decyzję, na mocy której instytucja zamawiająca przyznaje określonemu wykonawcy bezpośrednio, a zatem bez przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, finansowanie przeznaczone na wytwarzanie produktów, które mają być przez niego dostarczane bezpłatnie jednostkom administracji – orzekł Trybunał Sprawiedliwości (ósma izba) w sprawie C-606/17.
Jeden z najgorętszych problemów w aktualnej praktyce udzielania zamówień publicznych: co decyduje o tym, że oferta jest skutecznie złożona w postaci elektronicznej i opatrzona kwalifikowanym podpisem elektronicznym? Może wiążącej odpowiedzi udziela wyrok KIO wydany po rozprawie odwoławczej (sygn. KIO 2611/18) pod przewodnictwem Przemysława Dzierzędzkiego w dniu 4 stycznia 2019 r. Zdania w tej kwestii są jednak podzielone. Zanim je przedstawimy, poznajmy w skrócie przebieg spornej sprawy.
Trybunał Sprawiedliwości UE (dziewiąta izba) w dniu 20 września 2018 r. wydał wyrok w sprawie C-518/17. Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym dotyczył wykładni art. 7 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego. Złożono go w kwestii unieważnienia postępowania przetargowego dotyczącego świadczenia tych usług.